ΤΑ ΚΛΑΣΙΚΑ

ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ

ΑΥΤΟΕΚΦΡΑΣΗ

 

***ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ***

 

Ρούλα Σκούταρη : "Ερωτικά και Λυρικά"

Εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης

 

Δεν είμαι δική σου, είμαι εσύ

Ερωτική ποίηση: Γυναίκα προς γυναίκα

(1650-2000)

Μετάφραση: Κώστας Ιωάννου

Εκδόσεις Κρωπία

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΣΜΙΔΟΥ

FUCK LOVE

Ποιητική συλλογή

Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος

 

Άντζελα Δημητρακάκη
«Μέσα σ’ ένα κορίτσι σαν κι εσένα», Εκδόσεις Εστία, Αθήνα 2009

Με το «Μέσα σ’ ένα κορίτσι σαν κι εσένα» απόκτησαν και τα ελληνικά γράμματα το λεσβιακό μυθιστόρημά τους. Δεν ξεχνάμε το «Μόνο γυναίκες» της Μάρας Σέη (Εκδόσεις Κέδρος, 2000), που ήταν ουσιαστικά το «πρώτο» μέσα στην τελευταία πεντηκονταετία ή και εβδομηκονταετία, αλλά πραγματικά μοιάζει να χωρίζει ένας αιώνας τα δυο αυτά ελληνικά μυθιστορήματα, και στο ύφος και στο περιεχόμενο. Εγκλωβισμένη απ’ την αρχή ως το τέλος στα αδιέξοδα του ερωτικού πάθους, στην ακατέργαστη μεταφορά του προσωπικού βιώματος σε μυθιστορηματική αφήγηση, και στην απομόνωση της «κλειστής», εσωστρεφούς σχέσης, η λεσβία της Μάρας Σέη έμεινε μια δεκαετία αλλά στην πραγματικότητα πολύ περισσότερο πίσω. Αντίθετα η Άντζελα Δημητρακάκη φέρνει με «το κορίτσι» έναν καινούργιο αέρα. Από την αρχή - ακόμη και από τις προαγγελίες για την έκδοση του βιβλίου σε εφημερίδες και άλλα έντυπα - ξέραμε ότι η ηρωίδα είναι λεσβία. Αυτή η επίγνωση εξακολουθεί και σε κάθε σελίδα του βιβλίου: ξέρουμε ότι η γυναίκα που ζει αυτά που μας διηγείται είναι λεσβία, και το σημαντικότερο, το ξέρει και το λέει η ίδια. Είναι μάλλον σαν να ήρθε ένα φυσερό να κάνει αέρα και να σκορπίσει κάτι από τα στρώματα σκόνης και άλλων βαρύτερων υλικών που σκέπαζαν παραδοσιακά τη ζωή μιας λεσβίας στην Ελλάδα. Η νέα λεσβία της Άντζελας Δημητρακάκη δεν έχει για κεντρικό ούτε καν για περιφερειακό θέμα της την απόκρυψη, την αποσιώπηση, την υπεκφυγή, την κοινωνική ασφυξία, την αγωνία της αποκάλυψης και την αγωνία μετά την αποκάλυψη, που είναι μερικά από τα στοιχεία καταπίεσης στη λεσβιακή εμπειρία. Η λεσβία της Α.Δ. είναι μια γυναίκα που ψάχνει τη ρίζα της, ψάχνει τον εσωτερικό της τόπο, αυτό που είναι σχεδόν ανέφικτο ή που κατακτείται μόνο μετά από πολύ παιδεμό όταν κάποια ή κάποιος, όπως η ηρωίδα του «Κοριτσιού», είναι δεύτερη γενιά μετανάστρια. Σίγουρα σ’ αυτή την περίπτωση δεν είναι απλό να νιώσεις ότι ανήκεις κάπου, και η Κατίνα, η ηρωίδα, ψάχνει αυτή τη ρίζα στο μόνο σημείο που έχει πιθανότητα να την αγγίξει: στη ζωή και στο έργο, ακόμη και στο ίδιο το κορμί της μητέρας της.

Παράξενα ενδιαφέρον στο βιβλίο επίσης είναι το να ζεις την Αθήνα «από μέσα» (ναι, το βιβλίο μεταξύ άλλων μιλάει και για τη σημερινή Αθήνα) αλλά και μ’ ένα βλέμμα «απ’ έξω», με ένα πόδι απ’ έξω, όπως το ζει η Κατίνα που φαίνεται να ζει φευγαλέα όλα τα σημαντικά έως συγκλονιστικά γεγονότα της ζωής της, προφανώς για να είναι υποφερτός ή μη αισθητός ο πόνος που εμπεριέχουν. Αυτό ωστόσο δεν αφαιρεί από τη δεδομένη αξία του βιβλίου που καταγράφεται ως μια μυθοπλαστική παρουσίαση μιας γυναίκας που εκτός των άλλων είναι και λεσβία στην Ελλάδα του σήμερα.   

Ιωάννα

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΣΜΙΔΟΥ

"Νορμάλ"

Νουβέλα

Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος (2008)

 

αρχική σελίδα

Καλές Τέχνες