ΚΛΙΚΑΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΘΕΑ
Από τα βάθη της προϊστορίας του ανθρώπινου γένους μας έρχεται, η πίστη και η λατρεία της Μεγάλης Θεάς. Είναι η Μεγάλη Μητέρα Θεά, η Θεά της γονιμότητας, κουροτρόφος και προστάτρια. Η Θεά που ευλογεί τις γονιμοποιές δυνάμεις της φύσης, την αναπαραγωγική ικανότητα ανθρώπων και ζώων. Είναι η Θεά, που γεννά κι αναγεννά, που μέσα από τον θάνατο οδηγεί στη νέα ζωή.
Είναι η Θεά των προελληνικών φύλων. Η Θεά της Μινωικής Κρήτης, μιας κοινωνίας ισότητας ανάμεσα στα δύο φύλα. Η ιερή Τριάδα της Σελήνης (Άρτεμη, Σελήνη, Εκάτη). Η τριαδική Θεά Εκάτη - κυρίαρχος γης, ουρανού και θάλασσας. Η Γαία, που δημιούργησε το σύμπαν. Οι χθόνιες θηλυκές προϊστορικές θεότητες, που λατρεύονταν σ’ ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.
Με την κάθοδο στην Ελλάδα των ελληνικών πατριαρχικών φύλων, περί το 3000π.χ., η λατρεία της Μεγάλης Θεάς υποκαθίσταται από τη λατρεία του Δία, του υποτιθέμενου πατέρα Θεών κι ανθρώπων και στην ουσία θεού-βιαστή Θεαινών, γυναικών κι αγοριών. Η Μεγάλη Θεά εκπίπτει και μετουσιώνεται σε διάφορες ολύμπιες Θεές υπό την κυριαρχία του Δία και οι κοινωνίες μεταλλάσσονται από μητριαρχικές ή κοινωνίες ισότητας των φύλων, σε πατριαρχικές.
Όμως, ο δωδεκαθεϊσμός είχε μια σχετικά σύντομη διάρκεια ζωής στον ελλαδικό χώρο γιατί ήδη από την ελληνιστική εποχή αρχίζει να εξαπλώνεται η λατρεία της αιγυπτιακής προέλευσης Θεάς Ίσιδας, καθώς γίνεται επιτακτική πλέον η ανάγκη μιας ελληνίδας Θεάς με ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Η Ίσιδα γίνεται η επήκοος και σώτειρα Θεά των απλών ανθρώπων. Είναι η Μητέρα, που συμπονά και προστατεύει.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού έχουμε και την κυριαρχία της αγίας πατριαρχικής τριάδας του – πατήρ, υιός και άγιο πνεύμα. Τα θηλυκά πρόσωπα της θρησκείας αυτής (Παναγία και αγίες) βρίσκονται σε κατώτερο επίπεδο και σε καμιά περίπτωση δεν αναγνωρίζονται ως Θεές. Παρά ταύτα, ο λαός μας αποδίδει στην Παναγία ιδιότητες Θεάς. «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς», λέει μια σύντομη ελληνορθόδοξη προσευχή, χαρακτηριστική των αισθημάτων των απλών ανθρώπων και της ανάγκης τους για την προστασία του Ιερού Θηλυκού, που παραμένει ισχυρή στις ψυχές τους.
Και σήμερα; Η λατρεία της Θεάς ζει και υπάρχει! Περιορισμένα μεν αλλά υπάρχει. Κυρίως σε φεμινιστικούς κύκλους.
Η Θεά, η Θεά μας, μέσα από τις πάμπολλες απεικονίσεις της σ’ ολόκληρο τον κόσμο, εκφράσεις κι εκφάνσεις του Ιερού Θηλυκού! Κλείνοντάς Την στην καρδιά μας και βάζοντάς Την στη ζωή μας δεχόμαστε και την ευλογία Της!
Ευχαριστώ για την προσοχή σας,
Ρούλα Σκούταρη
Διαβάστε επίσης σχετικά κείμενά μου στην ενότητα Πνευματικός Φεμινισμός της προσωπικής μου ιστοσελίδας.
ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ
Ω! Θεά, με τα χίλια ονόματα
Ήρα, Αφροδίτη, Δήμητρα.
Ω! Θεά, με τα χίλια ονόματα
Αθηνά, Εστία, Άρτεμις
Ω! Θεά, με τα χίλια ονόματα
Περσεφόνη, Εκάτη,
Ζηρύνθια, Ευρυδίκη,
Ω! Θεά, με τα χίλια ονόματα
Ιφιγένεια, Κόρη,
Ευρώπη, Ευρύνομη
Ω! Θεά, με τα χίλια ονόματα
Θέμις, Νέμεσις, Γαία
Ω! Θεά, με τα χίλια ονόματα
Κίρκη, Καλυψώ, Πηνελόπη,
Πανδώρα, Ειλειθυία
Ω! Θεά, με τα χίλια ονόματα.
(Τραγούδι από το βιβλίο "Η Θεά αναδυόμενη" της "Ομάδας Μελέτης Μητριαρχικών Κοινωνιών")
Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΚΙ Ο ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ
Η λατρεία της Θεάς δεν συνεπάγεται οπωσδήποτε την απόρριψη του Ιερού Αρσενικού. Κάποια ή κάποιος μπορεί να λατρεύει τη Θεά αλλά να πιστεύει και σε κάποιον ή κάποιους Θεούς. Κάθε άνθρωπος διαμορφώνει την πνευματικότητά του όπως ο ίδιος ή η ίδια αισθάνεται...
