Η ΑΘΩΡ
Θεά της αγάπης και της χαράς, η Aθώρ ήταν η παγκόσμια Μητέρα - Θεά. Αυτή γέννησε τον θεό Ήλιο και ανάθρεφε τον Ώρο και τον ανθρώπινο εκπρόσωπό του, τον βασιλεύοντα κάθε φορά Φαραώ. Θυγατέρα του Ρα και της Νουτ, απεικονίζεται ως αγελάδα με τον ηλιακό δίσκο να ανατέλλει πάνω από το κεφάλι της, πλαισιωμένος από τα δύο της κέρατα. Είναι αδελφή της Ίσιδας, με την οποία κάποτε ταυτίζεται. Ως θεά του έρωτα, είναι το αιγυπτιακό αντίστοιχο της Αφροδίτης. Και οι δύο έχουν τον τίτλο "χρυσή", ενώ ένα από τα σύμβολά τους είναι ο καθρέφτης. Συχνά απεικονίζεται επίσης με ανθρώπινη μορφή, με τα κέρατα και τον ηλιακό δίσκο πάντα στο κεφάλι, όπου τα βοδινά της αυτιά γίνονται δυο μεγάλοι βόστρυχοι ανθρώπινων μαλλιών. Αυτή η τελευταία απεικόνιση της Aθώρ ενέπνευσε το σχήμα του μουσικού σείστρου και αργότερα τα κιονόκρανα των στύλων που βρέθηκαν στους ναούς της.
Η ΝΟΥΤ
Η Νουτ ήταν Θεά του ουρανού. Δίδυμη αδελφή του Γκεμπ, ενώθηκε με τον αδελφό της παρά τη θέληση του Ρα και εν αγνοία του. Γέννησε πέντε παιδιά: τον Όσιρι, τον Χαροέρι, τον Σετ, την Ίσιδα και τη Νέφθυ. Απεικονίζεται συνήθως ως γυναίκα με επίμηκες και κυρτωμένο σώμα, στηριζόμενη στη γη μόνο με τα άκρα των δαχτύλων των ποδιών και των χεριών. Η έναστρη κοιλιά της σχηματίζει τον ουράνιο θόλο.
Η ΝΗΙΘ
Η Θεά δημιουργός του κόσμου κατά τους αρχαίους Αιγυπτίους. Η λατρεία της Νήιθ ήταν πιθανότατα λιβυκής καταγωγής και κυριότερο κέντρο της ήταν η αιγυπτιακή πόλη Σαΐς. Θεά του κυνηγιού και του πολέμου, ονομαζόταν και «Μητέρα των Θεών» από τους πιστούς της, καθώς σύμφωνα με την παράδοση αναδύθηκε από τα αρχέγονα νερά του Νουν και δημιούργησε τους θεούς και τους θνητούς. Χαρακτηριζόταν ακόμη ως θηλυκή εκδοχή του θεού Άνουβη, καθώς ήταν και αυτή οδηγός των ψυχών στην κάθοδό τους στον Κάτω Κόσμο. Πολύ συχνά απεικονιζόταν ως η ιερή αγελάδα, μητέρα του θεού Ρα, ενώ αλλού πάλι έπαιρνε τη θέση της Νέφθυος, ως μητέρα του θεού-κροκόδειλου Σομπέκ, του Όσιρη και της Ίσιδας, με την οποία επίσης συχνά ταυτιζόταν. Σε μεταγενέστερες απεικονίσεις της, η Νήιθ, που ταυτίστηκε με την Αθηνά από τους αρχαίους Έλληνες, είχε ως σύμβολο μία ασπίδα με παράσταση δύο σταυρωτών βελών και έφερε το κόκκινο στέμμα της Κάτω Αιγύπτου στο κεφάλι. Στην ταύτισή της με την Αθηνά βοήθησε και η μορφή της ως θεάς του πολέμου, αλλά και ως Παρθένου Θεάς, κάτι που διατηρήθηκε στην Παναγία. Το όνομά της προέρχεται και μπορεί να ερμηνευθεί ως νερό, και νερένια, ως θαλάσσια μητέρα.
Η ΝΕΦΘΥΣ
Θεά των νεκρών αρχικά, η Νέφθυς μεταβλήθηκε μέσω του μύθου του Όσιρι σε δεύτερη κόρη του Γκεμπ και της Νουτ. Καθώς δεν κατόρθωσε να αποκτήσει παιδί από τον Σετ, τον δευτερότοκο αδελφό της, επιθύμησε να αποκτήσει παιδί από τον Όσιρι, τον πρωτότοκο αδελφό της. Για να εκπληρώσει τον σκοπό της τον μέθυσε και συνευρέθηκε μαζί του χωρίς εκείνος να έχει συνείδηση του τι συνέβαινε. Καρπός αυτής της ένωσης ήταν ο Άνουβις. Σύμφωνα με τον παραπάνω μύθο, η Νέφθυς συμβολίζει τις παρυφές της ερήμου, που γονιμοποιούνται ενίοτε, όταν η πλημμύρα του Νείλου φθάνει στο ύψιστο σημείο της.
Η ΜΠΑΣΤΕΤ Ή ΜΠΑΣΤ
Θεά του έρωτα, της γονιμότητας και της ηδονής, προστάτιδα της οικογένειας και της εστίας. Η Μπαστέτ είναι φιλειρηνική, καλοπροαίρετη, γλυκιά, αλλά και πανίσχυρη. Απόλυτα θηλυκή, απεικονιζόταν μεγαλειώδης και υπερήφανη με ευθυτενές παράστημα και με πρόσωπο γάτας. Το βλέμμα της είναι λαμπερό και γοητευτικό. Πρόκειται για μια από τις πιο αγαπημένες θεότητες της Αιγύπτου. Κάθε χρόνο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι συναθροίζονταν στο ναό της Μπαστέτ, για να τιμήσουν στο πρόσωπό της, τη μεγάλη γιορτή της γονιμότητας.
Η ΣΕΧΜΕΤ
Η Σεχμέτ αναφέρεται επίσης ως Σάχμις. Ήταν τοπική θεά της Μέμφιδας (μέλος της θεϊκής “Τριάδας της Μέμφιδας”), κόρη του Ρα και σύζυγος του θεού Φθα. Θεά του πολέμου, απεικονίζεται με κεφάλι λέαινας, το οποίο περιβάλλεται από τον ηλιακό δίσκο. Η Σεχμέτ θεωρείτο θεά που έφερνε αρρώστιες και θάνατο, αλλά ήταν παράλληλα και προστάτιδα της υγείας και της ιατρικής.
Η ΜΑ'ΑΤ
Το όνομά της σήμαινε «ίσιος». Είχε ρόλο ενοποιητικό και αντιπροσώπευε τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Ωστόσο, εξέφρασε πολλά περισσότερα, αφού αντιπροσώπευε την κοσμική τάξη που εμφανίστηκε μετά την Κοσμογονία.
Η ΤΕΦΝΟΥΤ
Θεά της δροσιάς ή της βροχής, λίαν απαραίτητες στις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής και θεωρείτο επίσης ηλιακή θεότητα, η οποία απεικονιζόταν με μορφή λέαινας ή γυναίκας με κεφάλι λέαινας και ο αδελφός της ως λέων. Η Τεφνούτ υποδέχονταν μαζί με τον αδελφό της κάθε πρωί τον Ήλιο, όταν εκείνος ανέτειλε πίσω από τα ανατολικά βουνά, ως συμβολικές μορφές της αιωνιότητας.
Η ΣΕΣΑΤ
Θεά της σοφίας, της γνώσης και της γραφής. Θεωρείται ακόμα Θεά της αρχιτεκτονικής, της αστρονομίας, της αστρολογίας, του κτισίματος και των μαθηματικών. Επίσης, περιγράφεται ως Θεά της ιστορίας.
Η ΟΣΟΥΝ
Θεά της φυλής Γιορούμπα της Κεντρικής Αφρικής (Νιγηρία). Θεωρείται Θεά των ποταμών, της αγάπης, της ομορφιάς και των τεχνών, κυρίως του χορού, καθώς και της γονιμότητας. Ρυάκια, ποτάμια, λίμνες και καταράχτες φέρουν τη φωνή Της στα νερά τους. Λατρεύεται με χρυσά κοσμήματα και μιλά σε ένα από τα πουλιά Της, στον παπαγάλο.