Η ΣΟΤΣΙΚΕΤΖΑΛ
Στη μυθολογία των Αζτέκων, η Σοτσικέτζαλ (Xochiquetzal), που σημαίνει "λουλουδένιο πουλί" ή "φτερό λουλουδιού", ήταν θεά των λουλουδιών, της γονιμότητας και της γεωργίας, αλλά επίσης ήταν προστάτιδα των τεχνιτών, των ιερόδουλων και των εγκύων. Αρχικά ήταν θεότητα της σελήνης και του έρωτα. Ακόλουθοί της ήταν σμήνη από πουλιά και πεταλούδες. Κάθε οκτώ χρόνια, οι ακόλουθοί της πραγματοποιούσαν εορτές προς τιμήν της, κατά τις οποίες φορούσαν μάσκες ζώων και λουλουδιών.
Η ΙΞΕΛ
Είναι η θέα της σελήνης. Λατρευόταν ως προστάτιδα της εγκυμοσύνης και του τοκετού, καθώς και γυναικείων καθημερινών ασχολιών όπως της αγγειοπλαστικής και της υφαντικής. Στους μύθους εμφανίζεται ως εκπρόσωπος των νερών της καταιγίδας, που φέρνουν την καταστροφή και το τέλος του κόσμου. Σε αυτήν την περίπτωση αναπαριστάται ως οργισμένη γριά με ένα φίδι πάνω στο κεφάλι και κόκαλα κεντημένα στη φούστα της.
Η ΙΞΤΑΜΠ
Είναι η θεά της αυτοκτονίας, ιδιαίτερα με απαγχονισμό και η κυρία του παράδεισου των αυτοχείρων. Η ιδέα αυτή συνδέεται με το Ιερό Δένδρο, Κέντρο του κόσμου, του οποίου τα κλαδιά απλώνονται στα διάφορα επίπεδα του ουράνιου χώρου. Παριστάνεται κρεμασμένη με σχοινί από τον ουρανό, με κλειστά μάτια και έναν μαύρο κύκλο στο ένα της μάγουλο, που συμβολίζει την αποσύνθεση.
Η ΠΑΤΣΑΜΑΜΑ
Στη μυθολογία των Ίνκας, η Μάμα Πάτσα ή Πατσαμάμα ήταν δράκαινα θεά της γονιμότητας και σχετιζόταν με τη σπορά και το θερισμό. Προκαλούσε σεισμούς. Οι πιστοί θυσίαζαν λάμα προς τιμήν της. Με την έλευση των καθολικών κατακτητών, η Μάμα Πάτσα αντικαταστάθηκε από την Παρθένο Μαρία, με την οποία και ταυτίζεται σε περιοχές της Χιλής, της Βολιβίας και του Περού.
Η ΤΑΝΟΥΒΑ
Υπέρτατη Θεά των Ινδιάνων Γιαμάνα της Τιέρα ντελ Φουέγκο της Νότιας Αμερικής.