ANJA MEULENBELT
«για μας τις γυναίκες»
Απόσπασμα από το κεφάλαιο VIII. Γυναίκες και γυναίκες
«Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους οι γυναίκες προτιμούν τις γυναίκες: συναισθηματικοί, σεξουαλικοί, ακόμα και πολιτικοί λόγοι. Επειδή συναισθηματικά νιώθεις πολύ κοντά σε μια γυναίκα και το σεξ δεν είναι παρά ένα βήμα πιο πέρα. Ή επειδή με μια γυναίκα έχεις την αίσθηση ότι σ' αγαπάει γιατί είσαι δυνατή κι όχι μόνο γιατί είσαι τόσο ευαίσθητη. Ή επειδή δεν χρειάζεται να μειώνεις τον εαυτό σου απέναντι σε μιαν άλλη γυναίκα. Μερικές φορές είναι ένας κεραυνοβόλος έρωτας σαν της παλιάς εποχής. Αλλοτε είναι μια φιλία, που βαθμιαία αλλάζει. Μερικές φορές στην αρχή υπάρχει μόνο η αίσθηση: αυτή η γυναίκα με γοητεύει, θέλω να τη γνωρίσω καλύτερα. Αλλες γυναίκες, όπως εγώ, έμαθαν ν' αγαπούν τις γυναίκες χάρη στις νέες συνθήκες που δημιούργησε το γυναικείο κίνημα...»
(Εκδόσεις Νέα Σύνορα, 1984)
Η σχέση του φεμινισμού με τον λεσβιασμό
ήταν πάντοτε ιδιαίτερα στενές.
Ο λεσβιακός φεμινισμός αποτελούσε ανέκαθεν διακριτή τάση στα πλαίσια του φεμινιστικού
κινήματος.
Οι λεσβίες φεμινίστριες - είτε ανήκαν στο παραπάνω ρεύμα είτε όχι - ήδη από
την δεκαετία του `60 στο εξωτερικό και από την δεκαετία του `70 στη χώρα μας
μπόλιαζαν το φεμινιστικό κίνημα με το όραμά τους και την κουλτούρα τους.
Η αντίληψή τους για την ζωή, για τον έρωτα, για τις σχέσεις, για την δημιουργία
και την σεξουαλικότητα είχε διαπεράσει ολόκληρο το δεύτερο κύμα του φεμινισμού
κι αυτό που ονομάστηκε «αυτόνομο ριζοσπαστικό ρεύμα» στα πλαίσια του κινήματος.
Οι λεσβίες φεμινίστριες της εποχής εκείνης έθεσαν τις βάσεις για τη σύνδεση
και τον συγκερασμό του λεσβιασμού με τον φεμινισμό, έκαναν ορατές την παρουσία
και την άποψή τους στη διαμόρφωση της πολιτικής και της κουλτούρας εν γένει
του φεμινιστικού κινήματος.
Αργότερα, ο φεμινισμός του τρίτου κύματος, που ξεκινά την δεκαετία του `90,
αναζητά την επέκταση των κοινωνικών ορισμών του φύλου και της σεξουαλικότητας.
Επίσης, στα γνωρίσματά του περιλαμβάνεται - μεταξύ άλλων - και η ομοφυλόφιλη
θεωρία.
Στην Ελλάδα έχουμε τις πρώτες κινήσεις λεσβιών στα τέλη της δεκαετίας του
`70 και στις αρχές της δεκαετίας του `80. Η σύσταση της Αυτόνομης Ομάδας Λεσβιών,
η έκδοση του περιοδικού «Η
Λάβρυς» και η συνύπαρξή τους με άλλες φεμινιστικές ομάδες στο «Σπίτι των
γυναικών» σηματοδότησε τη σύνδεση του λεσβιασμού με τον φεμινισμό και στη
χώρα μας.
Στην εποχή μας, η Λεσβιακή
Ομάδα Αθήνας συμμετέχει στο Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας και κατ' επέκταση
και στο φεμινιστικό κίνημα της χώρας μας. Περισσότερα για την ιστορία του
ελληνικού λεσβιακού κινήματος στην ακόλουθη ιστοσελίδα της Ελληνικής Λεσβιακής
Κοινότητας, http://clubs.pathfinder.gr/GreekLesbiansCommunity/46089
ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η Ελένη Μπακοπούλου υπήρξε πρωτοπόρος του λεσβιακού και του φεμινιστικού κινήματος της χώρας μας. Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα Roz Mov την συνέντευξή της στο περιοδικό "Πάνθεον", τον Ιούνιο του 1980, με τίτλο "Λεσβίες υπάρχουν και στην Ελλάδα!". Η συνέντευξη αυτή λόγω της σπουδαιότητας της είχε αναδημοσιευτεί στο 1ο τεύχος του περιοδικού "Η Λάβρυς", το 1982.
ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΩΒΟΥΑΡ
Το δεύτερο φύλο
Απόσπασμα από την ενότητα "Η λεσβιάζουσα"
Σαν «ερωτική διαστροφή» η γυναικεία ομοφυλοφιλία προκαλεί κωμική εντύπωση. Όταν όμως προβάλλει σαν τρόπος ζωής, ξεσηκώνει την περιφρόνηση και το σκάνδαλο. Αν οι λεσβιάζουσες έχουν κάτι προκλητικό και επιτηδευμένο, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχουν τρόπο να ζήσουν την ιδιόρρυθμη κατάσταση τους με φυσικότητα. Φυσική συμπεριφορά σημαίνει να μη στοχάζεσαι πώς θα αντιμετωπίσεις την παρόρμηση σου, να ενεργείς χωρίς να ζυγιάζεις τις πράξεις σου. Αλλά η συμπεριφορά των άλλων επιβάλλει αδιάκοπα στη λεσβιάζουσα να αποκτά συνείδηση του εαυτού της. Μονάχα όταν είναι προχωρημένη στην ηλικία και περιβάλλεται από μεγάλο κοινωνικό κύρος, θα κατορθώσει να συνεχίσει το δρόμο της με γαλήνια αδιαφορία.
